Collaboration with Writer Wim Daniëls

Verpleeghuis

‘Ik heb niemand meer’
roept een vrouw jammerend
‘ik heb niemand meer
ik ben arm’

Een grotere waarheid
valt hier niet te horen
op deze plaats waar
het lichaam het heeft opgegeven
of de geest vertrokken is

Toch kom je ze ook hier tegen
mensen die het nog wél weten
en met berusting in de stem
zeggen dat het goed met hen gaat
het lijkt een tegenspraak
het is een tegenspraak
maar wie daarmee niet kan leven
rest niets en niemand meer

Zij die in bidden geloven
mogen bidden dat ze hier nooit belanden nooit
al zal het niet helpen
want leed kent geen God
geen heilige Antonius die alles terugvindt wat verloren is
het is toeval, pech of dna

De vrouw blijft intussen roepen:
‘Ik heb niemand meer
ik ben arm’
en ik kan tegen haar praten wat ik wil de woorden zitten gebeiteld in haar tong

Hartje Helmond

Bij het kasteel In Helmond zit ze op een bank een vrouw met rollator en een boek
gekleed in een zomerse japon
van Van Oorschot Mode, denk ik
de zon schijnt volop
het boek is een boek met grote letters
het is 13 augustus 2014
kwart over vier

Elders in de wereld zaaien mensen
ook op deze dag
op dit moment
dood en verderf
in Irak, Ukraïne, Syrië, Libië,
Zuid-Soedan, Nigeria,
de Centraal-Afrikaanse Republiek
en nog zo wat landen
vanwege een grens
die dertig centimeter
te ver naar rechts zou liggen
vanwege een god die wellicht
niet eens niet bestaat

Bij het kasteel in Helmond
zit intussen dus een vrouw op een bank
met rollator en boek
gekleed in een zomerse japon

Je kunt minpunten in dit plaatje zien
de rollator die erop wijst dat ze slecht ter been is de grote letters die aangeven
dat haar ogen niet zo goed meer zijn
maar ik kies voor de pluspunten
de vrouw die daar zit
hartje Helmond
en een boek leest
vredig, niet bang voor kogels
met een kop thee die thuis op haar wacht
een boterham
met kaas of jam

Deze vrouw
de niet genomen foto van haar
staat morgen op de voorpagina van de krant die niet verschijnt

Ideaten

Vliegen kan nog wel
maar vluchten niet meer
voor idioten met idealen
die denken dat ze een land
een grens, een god
te verdedigen hebben
ten koste van alles
een kind dat op het strand speelt een schoolklas die aan het rekenen is een vrouw op weg naar haar werk een man op weg naar huis
een gezin op reis naar het land waarover ze al zo lang spraken

Het is geen vergissing
maar een nieuw woord
ideaten
idioten met idealen
idealen in de koppen van idioten

Met een vastberaden blik
die lachwekkend is
kijken ze in de camera
de wapens bij de hand
en woorden
die levens kostten
en kosten