Niks

Het leek nog zo kalmerend, de leegte en stilte van het eind van de wereld. Zonder afleiding de ruimte om te denken. Nu ik er een paar dagen ben blijkt het helaas niet kalmerend te zijn en stilte bestaat niet. Ik verdrink in alle gedachtes en word afgeleid door het ruizen van de wind en het onregelmatige geschreeuw van die kut schapen. Ik probeer te komen met een idee maar hoe hard ik het ook probeer. Er komt niks want er is hier niks. Niks behalve gras, lucht en die klei die alles vies maakt. Niks behalve de oorverdovende herrie genaamd stilte. Toch wonen er mensen in dit niets, zei hebben dit niets een waarde gegeven door er iets van te maken dat voor hun interessant is.